Türkiye Süper Futbol Sirki

Türkiye Süper Futbol Sirki

Değer okur, tanıklık ettiğin futbol ortamı kısa tarihinde görülmedik biçimde yozlaştı, kokuştu ve biçim değiştirdi. Artık onu tuhaf, ürpertici bir sirk olarak nitelemekten başkası gelmiyor elimden, dilimden. Cambaz hakemleri, güldürmeyen bazı palyaço kılıklı yöneticileri, barbarlardan bin beter taraftar topluluklarıyla bir cinnet sirkinin içinde debelenip duruyoruz. Kandırıldığımızın neredeyse hepimiz farkındayız ama uyuşturulmuş gibiyiz. Yönünü şaşırmış bir Doğu toplumunun iliğine işlemiş kaderciliğe teslim etmişiz sahicilik duygumuzu. "Her şey olacağına varır" miskinliği, hiçbir farklı düşüncenin filizlenmesine olanak tanımayan bir iklim.

Futbolun üst düzey (sahici) zeminlerinde ayakta kalamayışımız biraz da bu yüzden. Çok yakın bir gelecekte uluslararası bir organizasyonun

finallerinde görev alacak bir hakemin bu ülkede yetişebileceğine olan inancımı şu yarım sezonda tümüyle yitirmiş durumdayım. Lig bozuntusunun 17. haftasında yaşanan olaylar

"tehlike" sözcüğünün hafif kaçacağı bir vahamet boyutundaydı. Son haftanın maç görüntülerinden oluşturacağınız bir derlemeyi dünyanın herhangi bir köşesindeki güvenilir futbol

Otoritelerine izletme olanağınız olsaydı, duyacağınız değerlendirmeler belki ayıltıcı etki yapabilirdi.

OYUNUN ADALETİ ÜZERİNE

Trabzonspor-Gençlerbirliği maçı, hakemlikle en ufak ilgisi kalmadığı daha önce kıydığı oyunlarla sabit olan Muhittin Boşat'ın veda partisi gibiydi. Türlü eğlencelerle izleyicisinin heyecanlandıran Boşat, kerameti kendinden menkul faul düdüğü çaldı, iki takımın birer penaltısını vermedi, Trabzonspor kalecisinin Youla'ya ceza alanı önünde çift dalışının “temiz" olduğuna hükmetti, uzatma dakikalarında çizgiyi geçen topun gol olmadığına karar verdi, dönen top Gençler ‘in üçüncü golü olarak ağlara takıldı. Sirkimizin bu gözde cambazın gözlerimiz nemlenerek uğurladık. Kendisinin "gözlemci" sıfatıyla sirkimize daha nice hizmetlerinin olacağını tez elden duymak isteriz.

Elazığspor-Galatasaray maçındaki hakem saçmalıkları da gösterinin aynı bir rengiydi. Ali Aydın, hakemliği şenlikli bir sonla bırakmayı kafasına koymuş gibi görünüyor. Sirkimizin "büyük" takımları üzerinden bu isteğini gerçekleştirme çabasının gayet özgün olduğunu belirtmeli. En mahir hokkabazımız teslim etmemiz şapkasından fil çıkarması yakındır.

En sona dehşetengiz bir ibret öyküsünü bıraktım sevgili okur. Soyu tükenmekte olan futbol romantikleri bir aşkı yetiştirmenin öyküsü olarak da okuyabilirler. İstanbulspor Konyaspor maçının 82. dakikasında, karşılaşma 2-2 seyrederken, Zafer Biryol’un vuruşunu İstanbulsporlu Faruk çizgiden çeviriyor. Gözümüz yardımcı hakemde, o. bayrağıyla köşe vuruşunu işaret ediyor. Konyaspor yedek kulübesi ayaklanıp hakemin kaşını bir çakmakla yarıyorlar, sahaya tokmak, çeşitli metaller, şişeler ve davullar atıyorlar. Konyasporlu Altan köşe vuruşunu kullanmaya giderken orta hakem çağırıyor yardımcı hakem, bir süre konuşuyorlar. Hamza Mısır gol kararıyla santrayı gösteriyor. Türkiye’de böylece hakemin kafasını yararak kararın değiştirilebildiği de görülmüştür.

Maçtan sonra İstanbulsporlu oyunculara yardımcı hakem

"korktuğu için böyle bir karar verdiğini" açıklıyor. Kim bilir, belki de, görgü tanıklarının dedikleri gibi, Konyaspor kaptanı Ogün'ün menajerinin arabasıyla maça geldiği içindir? Canım okur, sana güvenip yazıyorum bunları, söz uçup gitmesin diye...

Barış Tut-Aralık 2003, Radikal

Kaynak: “BAŞKA BİR DÜNYANIN OYUNU” kitabından yazılmıştır.